اثر متغیرهای ماشین را بر پیکربندی فیبر

نویسندگان بسیاری، اثر متغیرهای ماشین را بر پیکربندی فیبر در فتیله کارد گزارش کرده¬اند و افراد متعددی، خصوصیات نخ را به پیکربندی¬های مشاهده شده ارتباط داده¬اند. به طور کلی [38، 33، 58، 59] دریافته شد که برای تعداد فتیله ثابت، افزایش آهنگ کاردینگ با افزایش سرعت دافر، صرف¬نظر از سرعت سیلندر، تعداد قلاب¬های اقلیت را افزایش و تعداد قلاب¬های اکثریت را کاهش می¬دهد. با این وجود، در سرعت دافر معین، افزایش سرعت سیلندر، موجب روند معکوس در قلاب¬های اقلیت می¬شود اما روند مشخصی برای قلاب¬های اکثریت مشاهده نمی¬شود.

باتورین [46] و براون [5] نشان دادند که افزایش سرعت سیلندر، بار سیلندر را با توجه به اثر نیروهای مرکزگریز  کاهش می¬دهد و سیمپسون [60] نشان داد که افزایش سرعت سیلندر، قلاب¬های اقلیت را افزایش و قلاب¬های اکثریت را کاهش می¬دهد. بادری [61] گزارش کرد که زمانی که فیبرها با افزایش بار فیبر یا افزایش نیروی مرکزگریز در استوانه، به سطح دندانه استوانه نزدیک¬تر شدند، سهم حلقه¬های اقلیت افزایش یافت.

بیشتر بخوانید: هماهنگی با در نظر گرفتن موارد خاص در حلقه ها

سیمپسون [33] دریافت که یک رابطه مستقیم بین معایب نخ و افزایش قلاب-های اقلیت وجود دارد و همچنین بین افزایش سرعت شکست نهایی چرخش و افزایش معایب نخ با افزایش سرعت تولید کارد به علت حلقه¬های اکثریت وجود دارد [58]. گوش [38] و سیمپسون [6] دریافتند که فتیله¬های سنگین¬تر قلاب¬های اقلیت کمتری دارند. با این وجود، افزایش کشش موردنیاز برای پردازش فتیله-های سنگین¬تر به صورت نخ، منجر به افزایش معایب نخ می¬گردد. 

نتیجه¬گیری
1.    فعالیت تیکرین، توده فیبر تغذیه شده را به صورت فیبرهای مجزا و دسته¬های کوچکتر جداسازی می¬کند. اگرچه گزارش شده است که فعالیت تیکرین، یک توزیع جرم نرمال از اندازه دسته¬ها بدست می¬دهد، این امر مورد تردید است. تحقیقات اندکی بر روی اثر پارامترهای تیکرین، خصوصیات فیبر و فرایندهای حلاجی بر روی توزیع اندازه دسته¬های فیبری و بر روی نسبت دسته¬های فیبری به فیبرهای مجزا گزارش شده است.