وان آلفن گزارش کرد که افزایش سرعت استوانه، نسبت به افزایش سرعت تیکرین سبب شکست بیشتر فیبر می¬شود و این امر در خصوصیات نخ منعکس می¬شود. سفتی نخ روتور با افزایش سرعت استوانه بین 480 – 600 دور در دقیقه، به اندازه 5% کاهش می¬یابد. در حالیکه نخ¬های حلقه کاهش 5% را با سرعت بین 260 – 380 دور بر دقیقه و کاهش 10% را با 600 دوربردقیقه نشان می¬دهند. حساسیت بیشتر نخ¬های حلقه به شکست فیبر، به علت اثرمنفی فیبرهای کوتاه در طول کشش غلتک است. کریلوف [9] گزارش کرد که هیچ کوتاه¬شدگی فیبری در سرعت¬ استوانه بیش از 380 دور بر دقیقه مشاهده نشده است.
بیشتر بخونید: حفاظت حلقه
می¬توان این دلیل را مطرح کرد که هر چه توده کوچکتر باشد و فیبرهای توده نسبت جهت جریان توده موازات بیشتری داشته باشند، احتمال شکست فیبر کمتر است. هونولد [17]، آسیب فیبر را به برهم¬کنش استوانه/فلت مربوط دانسته است و پیشنهاد می¬کند که درجه آسیب به اندازه توده¬های کوچک وارد شده به ناحیه کاری بستگی دارد؛ هر چه توده کوچکتر باشد، تنظیماتی که می¬¬تواند مورد استفاده قرار گیرد کوچکتر و شکست فیبر کمتر است [55]. کار هادسون [12] نشان داد که طول فیبر نیز یک عامل مهم است.
برای کتان¬ها، شکست فیبر تنها زمانی رخ داد که طول بست بیشتر از 25 میلی¬متر بود. به نظر می¬رسد که افزایش سرعت فلت تاثیری بر شکست فیبر ندارد، با این وجود، میزان نوارهای فلت متناسب با سرعت فلت افزایش یافت [12] و طول میانگین فیبر در نوارها، افزایش قابل¬توجهی داشت. این بدان معنی است که هر چه سرعت فلت بیشتر باشد، میزان بیشتری از فیبر قابل استفاده در زباله خواهیم داشت. جالب است که در زمان کاردینگ کتان، فیبرهای نارس به راحتی در نوارهای فلت یافته نمی¬شوند. به نظر می¬رسد که فیبرهای صلب ضخیم¬تر در فلت¬ها راحت¬تر تولید می¬شوند.
کارایی اقدامات کاردینگ و شانه¬زنی در ناحیه سیلندر/فلت، بستگی به کیفیت توده فیبری روی سیلندر دارد و این مورد شامل لایه بازچرخشی Q2 نیز می¬شود. بنابراین، در نظر گرفتن اینکه چگونه Q2 در طول انتقال فیبر از استوانه به دافر تشکیل می¬شود و اهمیت آن برای کیفیت شبکه کارد، جالب توجه خواهد بود.
